De wereld zit vol met grote Leermeesters. In onze maatschappij —onze “grootstedelijke maatschappij” zoals psychiater Dirk De Wachter dat noemt— vinden we spijtig genoeg bijna nooit contact met die Leermeesters. De Leermeesters bevinden zich niet tussen glas en beton, en dragen slechts zelden een maatpak. De Leermeesters die op ons pad komen zijn uiterst bekwaam in het zich vermommen. Het is erg gemakkelijk om ze over het hoofd te zien of om ze weg te wimpelen. Enkel wanneer we bewust zijn van onze omgeving, en dus niet wanneer we gefocust zijn op onze smartphone, kunnen we de Leermeesters herkennen en van hen leren. Dit gebeurt het gemakkelijkst wanneer we er ons bewust voor openstellen.
Dieren zijn grote Leermeesters. Mensen die verbonden leven met de natuur weten dat natuurlijk al lang. Tegenwoordig wordt steeds meer paardencoaching toegepast. Het paard laat zich immers niet om de tuin leiden door jouw slimme verhaal, maar kijkt enkel naar je lichaamstaal. En naar je ziel. Een rivier kan een leermeester zijn. Dat beschrijft nobelprijswinnaar literatuur Herman Hesse op het einde van zijn boek Siddartha (hoofdstuk De veerman):
Blijf bij dit water! Leer van dit water! O ja, dat wilde hij maar al te graag, zijn leerling zijn, luisteren naar wat het te zeggen had. Want wie de geheimen van het water zou kennen, zo scheen het hem toe, zou ook wel heel wat andere dingen begrijpen, veel, zo niet alles van wat moeilijk te doorgronden was.
Maar ook de oceaan, het ultieme einde van een rivier, kan een Leermeester zijn. Mensen gaan al lang, en steeds meer, naar de zee en naar de oceaan om antwoorden te zoeken.
Wie zelf vader of moeder is, heeft misschien al gemerkt dat kinderen ook Leermeesters kunnen zijn. Ze kunnen als geen ander een spiegel voorhouden en ons confronteren met onze eigen werkpunten. Jürgen Mettepenningen beschrijft het mooi in zijn opiniestuk: zijn dochter is soms een “engel”, in de letterlijke betekenis van het woord, een boodschapper. Vaak is de boodschapper zich niet bewust van de boodschap die hij of zij brengt. Soms is de boodschapper een kind of een dier, of soms iets zonder een eigen bewustzijn zoals een rivier, een oceaan. Of een Weg.
Als we dan spreken over een “Leermeester” bedoelen we ook niet dat die de wijsheid heeft en overdraagt aan ons. Nee, de Leermeester is zich niet bewust van de les die ze ons geeft, en weet vaak ook niet dat ze de rol van Leermeester opneemt.
Zo zijn er op de “Camino de Santiago”, de Weg van Sint Jacob, talloze Leermeesters te vinden: mede-pelgrims, een kleine kiezel in je schoen, een gebergte, een stuk grote autoweg zonder begroeiing, een stevige plensbui. Al deze dingen en nog veel meer kunnen ons nieuwe lessen leren. Soms is er een Leermeester op de Weg, soms is de leermeester de Weg zelf, de letterlijke stenen onder onze voeten tijdens onze pelgrimstocht. Het enige wat we moeten doen is ons hoofd leeg maken en ons hart openstellen.
Tekst door:Pippin Wellhead